Het is hier geen hotel!

10 oktober 2018

---

Pubers komen en gaan zoals het hen uitkomt. Bellen niet als ze wegblijven, ruimen nooit eens wat op. Lijken te denken dat de wereld om hen draait. Dat kan knap lastig zijn voor ouders. Misschien vind je je zoon of dochterlui en egoïstisch, of erger je je aan dat eeuwige hangen.

Ze zijn tijdelijk zo met hun eigen ontwikkeling bezig dat er even geen ruimte is voor de omgeving. Ze doen het niet expres, puberhersenen zijn pas later eraan toe rekening te houden met elkaar. Ook is het voor hen lastig de sociale en emotionele gevolgen in te schatten van hun gedrag. Heb maar een beetje geduld, over een poosje kan hun blik weer op de buitenwereld gericht worden.

Ondertussen zit je als ouder wel met een probleem. Misschien helpt het te relativeren: je puber gedraagt zich als een egoïst, maar is het niet. Een troostende gedachte is wellicht dat ze bij anderen vaak voorbeeldig sociaal zijn. (Thuis voelen ze zich volledig zichzelf en hoeven ze zich niet groot te houden.)

Tip: stop met de verwachting dat pubers uit zichzelf opruimen, helpen of bellen waar ze zijn. Herhaal steeds wat jij van ze verwacht. Zorg dat je gehoord wordt en het komt vanzelf een keer aan. Ik wens jullie veel geduld toe!

Deel dit blog op Facebook